ایران مادریه که روی پا می‌مونه تا فرزندان خودش رو به ثمر برسونه
مادری که از ابتدای تاریخ ایستاده و با همه ی رنج هایی که مجبور شده تحمل کنه سربلند بیرون اومده .
از حمله اسکندر و مغول ها بگیر تا بیماری و قحطی و هزاران بدبختی دیگه . گذشته و هنوز اینجاست . پشت به پشت ما چون کوه
ایران جاودانه‌ی نافانیه.اگر آتشش بزنند از خاکسترش ققنوس برخواهد خاست.
غمگین تر از همیشه به یادت نشسته ام
چشمم در انتظار بهارت به خون نشست
فروزنده مستوفی
یک چشم پر از خون شده یک چشم پر از آب
از زخمِ شبِ گرگ ، به دردانه ی مهتاب !
هرگز نرسد قصه به پایان خودش تا ،
دشمن نشود دفن در این ملک به مرداب !
فروزنده مستوفی
از ابرهای چشم تو ترسیده سد عشق ،
این رود خون شده از آسمان توست !
فروزنده مستوفی
آسمان را در نگاه خویش پنهان کرده ای
یوسفی را در درون چاه زندان کرده ای !
فروزنده مستوفی
درسی که به هر تجربه هر بار گرفتم
این بود که بی تجربه ، اشکال ندارم
فروزنده مستوفی
مرا به حافظه ی ماندگار خویش ببر
رها شود دلم از رنج کوچِ اجباری !
فروزنده مستوفی
گر چه با واژه ی عشق آمده دفتر به طرب
آخرین صفحه ی این نامه ندارد امضا !
فروزنده مستوفی
بیزارم از این"کوره"ی تزویر دو "رنگ "
از عشق ، که بر پای دلم ، شد آونگ !
"قفلی"که به "داغ""زنگ" آن می نازید
از پای درآوَرَد به یک حمله "نهنگ" !
فروزنده مستوفی
صبح است و زمان به روی تو می خندد
خورشید ، دهان غصه را .... می بندد !
با قاصدک نور ... به پرواز درآ ،
تا عشق ... به خدمتت کمر می بندد !
فروزنده مستوفی
از سایه ی شب نترس پایان دارد
در سینه ی خیس خود بیابان دارد !
تکثیر نکن فاصله ها را بی عشق ،
یک چتر همیشه نذر باران دارد !
فروزنده مستوفی
گرچه دلتنگ تو خواهم شد ولی این خانه را،
چون قفس جای کبوترها نمودن هم خطاست
فروزنده مستوفی
8 ژوئن روز جهانی اقیانوس‌ها گرامی
World Oceans Day
World Oceans Day
روز جهانی اقیانوس‌ها یک مسئله زیست‌محیطی حیاتی است، چراکه زندگی بشر به اقیانوس‌ها بستگی دارد.
اقیانوس‌ها؛ گنجینه‌ای جهانی که در خطر است . روزانه 8 میلیون قطعه پلاستیک به اقیانوس های جهان راه پیدا می کند و تا زمانی که رفتار ما نسبت به پلاستیک تغییر نکند ، انتظار می رود تا سال 2050 مقدار آن در دریاها از تعداد ماهیان بیشتر شود.
آشغال های خود را در ساحل و دریا رها نکنید.
8 ژوئن روز جهانی اقیانوس‌ها گرامی
برای قهوه ی فالم لب افسونگرت کافیست
برای زهر چشمانت ، هزاران پادتن دارم !
نیازی نیست بنویسی نشانت را به رویایم
که بر امواج گیسوی تو عطر یاسمن دارم!
فروزنده مستوفی
جریمه شد نفسم در هوای خالیِ تو ،
نشد هوای کسی را در آن بگنجانم !
بهار دلبری ات را مکن دریغ از من
که بذر عشق تو در عمق جان بگنجانم
محال نیست به دل ، آرزوی امر محال
که زیر چتر دلم آسمان بگنجانم !
به بوسه های تو آرام می شود قلبم ،
نتیجه ای که به هر امتحان بگنجانم
فروزنده مستوفی
مهتاب رسانده است خودش را به نگاهت
خورشید در انبار دلت , ذره ی کاهت !
ای معجزه ی عشق به چشمان تو آویز !
لبخند تو برده است دل ازچشمه وکاریز
فروزنده مستوفی
با خواست او گوشه ی یک روزنه باز است!فروزنده مستوفی
قند لبخند تو انداخت بر آیینه ، ترک !
با قلم موی تو شد صورت خورشید ، بزک
فروزنده مستوفی
در شعله هایم رنگ شادی نیست
باران اشک من ارادی نیست !
بر زخم دل دیگر ضمادی نیست
زندان جان ، جز انفرادی نیست
من آخرین ققنوس دنیایم !
فروزنده مستوفی
سخن از چشم تو لرزاند دلِ ارگِ بمم را
چه کنم تجربه ی خانه برانداز نگاهت؟
فروزنده مستوفی
پُرِ حرفیم که سربسته سخن می گوییم !
گره صحبتمان ، بسته شد از عهد عتیق !
فروزنده مستوفی
واژه تا از قند لبهایش زمین افتاد،من
جمله را می آورم ، باید بفهمد عاشقم
فروزنده مستوفی
زده برچسب زرد و تکراری
مثل فالوور و هواداری !
روی رفتار خالی و عاری
از برازندگی و دل داری !
باز هم اعتراض وارد نیست
فروزنده مستوفی
روزگاری غزل از غمزه ی چشمش می ریخت
باید این دفعه ولی ... آینه پرپر بزند !
فروزنده مستوفی